Welkom bij het Nederlandse debat!
Heb je vragen? Mail dan naar info@europeancitizensbank.nl
Met betrekking tot stelling:Ā Ā Meer FocusĀ š¦Ā
De enorme macht van private commerciƫle banken om geld te creƫren en te bepalen waar dit geld heen gaat en tegen welke prijs, draagt bij aan een fragiel en onstabiel financieel systeem, omdat banken geneigd zijn aan bepaalde sectoren meer geld uit te lenen dan aan andere sectoren.
Om het systeem veiliger te maken wordt soms voorgesteld om banken te beperken om geld te creĆ«ren door het uitlenen van geld (ook wel 'narrow bankingā of āfull reserve bankingā of 'sovereign money' genoemd).
In deze alternatieve modellen moeten banken geld dat al beschikbaar is gebruiken om leningen te verstrekken aan hun klanten, in plaats van nieuw geld te creĆ«ren. Banken hebben dan twee opties: of ze gebruiken geld van de spaartegoeden van klanten (te weten de uitleenbare middelen), of ze lenen centrale bank-geld bij de Europese Centrale Bank bij de eerste financiering, zoals ze nu ook al doen bij herfinancieringen (bijvoorbeeld bij de Targeted Longer-Term Refinancing Operations (TLTROās).
Voor klanten betekent dit dat onze huidige spaargelden volledig risicovrij worden, omdat het spaargeld apart wordt gehouden van de financieringsactiviteiten van de bank. Het oprichten van een digitale euro zou de eerste stap zijn voor dit plan, omdat mensen dan ook kunnen kiezen om hun geld buiten de bank op een rekening te zetten. Maar als iedereen zijn of haar geld op digitale eurorekeningen zet, wordt het weer lastiger voor banken om geld uit te lenen, omdat er geen geld meer beschikbaar zou zijn in de vorm van uitleenbare middelen.
We krijgen dan weliswaar rente over onze spaargelden, maar het wordt dan ook minder makkelijk om dit geld op te nemen, omdat eerst de geldleners de bank terug moeten betalen.
In een wat minder radicaal voorstel worden de meest speculatieve activiteiten van de banken (zoals het beleggen in grote bedrijven en speculatieve handel op de beurs) gescheiden van de dagelijkse retailactiviteiten (zoals het beheren van rekeningen en leningen voor klanten), dit wordt ook wel bankseparatie genoemd. Deze twee verschillende activiteiten moeten in separate entiteiten worden ondergebracht, zodat het risico van de investmentactiviteiten niet de spaarrekeningen in gevaar brengen. Het creƫren van leningen door de banken leidt dan echter nog steeds tot het creƫren van geld.
Dit herzieningsvoorstel vereist een fundamenteel ander ontwerp van het systeem dan hoe het nu werkt, en het is op dit moment niet duidelijk of de ECB alleen over zo'n transformatie kan beslissen of dat daar andere politieke besluitvorming bij komt kijken. Hieronder staat een overzicht van de voor- en tegenargumenten.
ā Voor
- Het banksysteem loopt niet langer 'systeemrisico' waarbij het faillissement van Ć©Ć©n bank leidt tot het omvallen van het hele systeem. Banken kunnen niet meer ātoo big to failā zijn en kunnen dus failliet gaan, net als ieder ander gewoon bedrijf.
- Onze spaargelden worden beter beschermd, wat de kans op een 'bank run' verkleint (een bank run betekent dat iedereen tegelijkertijd zijn of haar geld van de bank wil halen uit angst om zijn of haar spaargelden kwijt te raken).
- Depositogarantiestelsels worden overbodig.
ā Tegen
- Wanneer de banken niet over genoeg middelen beschikken om leningen te verstrekken aan bedrijven, ontstaat er het risico dat de economische activiteit vertraagt.
- Dit zorgt er weer voor dat de ECB binnen het financiƫle systeem nog belangrijker en machtiger wordt, omdat de banken nog veel afhankelijker van de ECB worden om leningen te kunnen verstrekken.
- De overgang naar een nieuwe systeem is complex en onzeker.
Meld een probleem
Is deze inhoud ongepast?
Deel: